නුබත් එක්ක මම ආවා නුබ දන්නවද?

සද කිරණක් වී ආවා සිසිලස දෙන්න
මද පවනක් වී ආවා ගත දැවටෙන්න
මල් සුවදක් වී ආවා සුවද කරන්න
නුබත් එක්ක මම ආවා නුබ දන්නවද?

සද ලග නැත විහිදූවත් කිරණ හැම දින
පවනක් නැත ගත සනසන ලගින් ඉදගෙන
විකසිත නොවේ මල් කිසිදින මුකුලිත නොවන
ආලය නම් වෙන්වීමයි සුසුම් සගවගෙන

වෙන් වී වෙන් වීම..

ආලය නම් කුමක් දැයි මා හරිහැටි නොදනී
විරහව නම් කුමක් දැයි මා  හරිහැටි නොදනී
වෙන් වීම නම් මෙය යැයි අදහාගත නොහැකී
වෙන් වී වෙන් වීම ඉරණමෙ ඇත ලියවී

පැතූ දෙය නොලැබේ නොලැබුන නිසා දනිමී
නොපැතූ දෙය සිදුවේ සිදු වූ නිසා දනිමී
හමු වුවොත් වෙන් වේ වෙන් වූ නිසා දනිමී
වෙන් වුවොත් හමු වේ පිළිතුර සබද කියනු මැනවී..! 

අමාවක සදට...

සිනාවක් වී පැමිණි නෙතඟට
කදුලක් නොවී නුඹ
සුසුමක් වූ වේ ළයේ නොමියෙන
රැදෙන්නද දිවි මඟ මියෙනතුරු මා සමඟ

නොහැක නුඹ හට පියනැගුමට මා හා
දනී නුඹ එය රිදුම් දුන්නත් මගෙ හිත
සදා හිනෙහෙන පෙම් ලොවක් කොහෙද
නටුවෙ කටු නැති තමර මල් සේ ලොව

කලුවර කලත් මගෙ ලොව
අමාවක වී අද දින
අමතක නොවේ කිසි දින
පුන් සදක් විය නුඹ, මගේ ලෝකයට

හදිසි අනතුර..

දකුණු පසින් ගමන් කල බස් රියට
ගොඩවෙන්නට වම් පසින් ගිය කල
කහ ඉරෙන් පාර මාරු වීමේ දී
හදිසියේ සිදු වූ අනතුරකි අපේ ආදරය

අනෝරා වැසි වැටෙන මද්දහනේ
සෙවනක් සොයා වෙහෙසුන කල
රූස්ස ගසක් සෙවනට ගියාවෙන්
කඩා වැ‍ටුනු අකුණු සැරයකි අපේ ආදරය

සීරිම් පමණකි නැත පෑරෙන තුවාල
මියැදුනේ නැත කම්පිත වූ වා පමණකි
රිදවන්නේ නැත රිදුම් දුන්නත් අද
අහම්බයක් නොව දෛවයයි මෙ අනතුර

අදුරු අහස

සුරා පොදින් නිරුවත් වුන නුඹේ සිත
දැක ඉකි ගැසේ හොර රහසෙම මගේ හිත
හැකි නම් සගවන්න ආලය ඔබේ ඔය
සුසුමට හැකි  වේවි නවතින්නට මගේ ළය

මගේ සිත ලග නුඹේ සිත ඇත
නුඹේ සිත ලග මගේ සිත ඇත
එදා විලසට මගේ සිත් කුස
වැහි වලාවකි එලිය නොගෙනෙන

ඒ අහසෙහි පුන් සද නොවෙන් නුඹ
ඒ අහසට තරුවක්ව පායන්නෙපා නුඹ
ඒ අහසට වැස්සක්ව නො එන් නුඹ
එළියට වඩා ගණදුර හොදයි මට

කලකට පසු හමු වී..

වෙනතක බලා සිටියේ කලකට පසු හමු වී
වෙනතක් ඔබ බැලූ නිසාදෝ
සිනා පිරුණු නෙත් යුග නිසසල වූවේ
සිනහව වෙනතක පිදුවාදෝ

මගේ බැල්ම දැන් කුමටද
මගෙ සිනහව දැන් කුමටද
සිතෙන්නෙ ඇයි මට මේ ලෙස
නෙතු ගැ‍ටුනත් ඔබ හැම දින

දහම අනුව මිලින වුනත්
ගස් තව දළු මල් පුබුදයි
දහම අනුව එක් නොවුනත්
නුඹෙ සිනහව මම පුබුදයි

එපා කතා නොකර ඉන්න
එපා සිනා නොවී ඉන්න
මියෙන තුරා මගේ ලොවට
ඔබෙ සිත හැර සිතක් නොමැත..

මදහස

හිතේ නැගෙන සුසුම් දැල්ල
දැනුනා නම් නුඹේ හිතට
සද එන්නෑ නුඹේ  ලොවට
තුරුළු කරන් තරු රෑනද

හෙලන කදුලු මගේ දෙනත
දු‍ටුවා නම් නුඹේ දෙනත
වැසි දෙවගන වඩින්නෙ නෑ
ගිනිබත් වූ නුඹෙ කතරට

පලදා ගත් සිනා ‍රැල්ල
පිදුව නිසා නුඹේ මුවට
මල් පිබිදෙයි  නුඹේ ලොවට
සැමදින නුඹ සරසන්නට..

    

ඉරණම වෙන්න ඇති..

සද එනතුරු පුංචි තරුවක් අහසෙ තනියම බලා ඉන්නව ඇති
කියන්නට ගොඩක් දේවල් අහන්නට ගොඩක් දේවල් හිතේ ඇති
කතා නොකරම තරුව සද දිහා බලා ඉන්නව ඇති
තරු රෑන එක්ක හිනැහිලා යන සද දැකල සුසුම් හෙලනව ඇති

රූස්ස ගහක පිපුනු පුංචි මල ගහට ගොඩක් ආදරේ ඇති
තද සුලගට එහෙට මෙහෙට විසිවෙලා මල මිලාන වෙනව ඇති

සිනිදු පෙති වල ආදරේ රූස්ස ගහ දන්නෙ නැතුව ඇති
මල මිලාන වෙන දිහා ගහ නිසොල්මන්ව බලා ඉන්නව ඇති

රළ සුමුදුව සිප ගන්න වෙරළ ආදරෙන් බලා ඉන්නව ඇති
සුමුදු වෙරළ කලතල රළ මුහුදට යන අපූරුව බලා ඉන්නව ඇති
‍රැල්ලෙන් සැගවිලා ඉන්න වෙරළ වෙර දරන්න ඇති
රළ පෙල සුනාමියක්ව විත් වෙරළ කදු පෙල වනසන්න ඇති

සද එක්ක පුංචි තරුවට තරහ වෙන්න බැරුව ඇති
රුක් ගොමු එක්ක තරහ වෙන්න මැලවුන මල් වලට බැරුව ඇති
රළ එක්ක තරහ වෙන්න සිනිදු වෙරලට බැරුව ඇති
නුඹේ වෙනස දරාගන්න මගේ හිතටත් බැරුව ඇති

පිය නගමි සීරුවට..

කියා දුන් මඟ තනිව යන්නට
වාරු ඇත දැන් මගේ දෑතට
ගියත් මඟ එළි පෙහෙළි කරගෙන
මතක් විය නුඹ නැත මගේ ලඟ

සදත් තරුවක් සමග උරණව
ආවෙ නැත නුබ එළිය කරනට
මමත් නවතිමි ඒ අදුර මැද
සදක් නැති මට එළිය කුමටද

හිරුත් ඇවිදින් අද උදෑසන
මලින් සරසයි යනෙන මඟ තොට
නුඹට යන්නට පාර ඉඩ හැර
පා නගන්නෙමි එළි පෙහෙළි කල මඟ

ආදරය ද මේ..

ගල් මුල් වල හැපී  නිබඳ
ගලනා ගඟ මුහුදට  සබඳ
වැනි නම් අපෙ ඒ හමු වීම
මම පවසයි එය යැයි ආදරය

සුළඟට ලෙලෙන වතු සුදු මලක් දැක
නැවතුන බඹර දෙන ගුම් නද පිනා ගිය
වැනි නම් සතුට මා දු‍ටු විට ඔබේ ලය
මට නොහැ‍ඟෙයි එය ගින්දරක් ලෙස

විගසින් වෙරළ සිප
සයුරට දිවෙන දිය කඳ
වැනි නම් අපෙ මේ වෙන් වීම
මම පවසයි එය යැයි ‍රැවටීම 

නුවණ ????

සැම දින මුණ ගැසේ ඇවිදින විට මහ පාරේ
හයියෙන් බුරයි ගස් ගල් මිනිසුන් ගානේ
වටකර ගනී පිරිවර සහයට උන්ගේ
උඩුබුරුලන්න සොමි සඳටද සීත ‍රැයේ

දිව රෑ වෙහෙසෙනා තම තැන ‍රැක ගන්ට
උන් දු‍ටු විටත් කදුලක්      එයි නෙතට
අන් තැන නොවේ නිසි තැන ජය ලබන්නට
නුවණක් ලැබෙන්නයි පතනෙමි මතු ලොවට

ලත් තැන ගල් ගැසී මම ඉමි බලාගෙන
තැති ගැන්වී හඬ නංවන විලාසෙට
නොහැකිව නොවේ පෙරලා හඬ නගන්නට
අනුවණ කමක් නැත උන් හා බුරන්නට