පිය නගමි සීරුවට..

කියා දුන් මඟ තනිව යන්නට
වාරු ඇත දැන් මගේ දෑතට
ගියත් මඟ එළි පෙහෙළි කරගෙන
මතක් විය නුඹ නැත මගේ ලඟ

සදත් තරුවක් සමග උරණව
ආවෙ නැත නුබ එළිය කරනට
මමත් නවතිමි ඒ අදුර මැද
සදක් නැති මට එළිය කුමටද

හිරුත් ඇවිදින් අද උදෑසන
මලින් සරසයි යනෙන මඟ තොට
නුඹට යන්නට පාර ඉඩ හැර
පා නගන්නෙමි එළි පෙහෙළි කල මඟ

ආදරය ද මේ..

ගල් මුල් වල හැපී  නිබඳ
ගලනා ගඟ මුහුදට  සබඳ
වැනි නම් අපෙ ඒ හමු වීම
මම පවසයි එය යැයි ආදරය

සුළඟට ලෙලෙන වතු සුදු මලක් දැක
නැවතුන බඹර දෙන ගුම් නද පිනා ගිය
වැනි නම් සතුට මා දු‍ටු විට ඔබේ ලය
මට නොහැ‍ඟෙයි එය ගින්දරක් ලෙස

විගසින් වෙරළ සිප
සයුරට දිවෙන දිය කඳ
වැනි නම් අපෙ මේ වෙන් වීම
මම පවසයි එය යැයි ‍රැවටීම